5 januari 2010 - The Most Admired Man Dr. Ho
Hij schijnt medische wonderen te verrichten - heeft zelfs mensen genezen van kanker, beweren verschillende reisgidsen - en zijn kliniek is vooral een bedevaartsoord voor rondtrekkende westerlingen.
En wie ben ik om daar mijn neus voor op te halen? Er valt altijd wel iets te verbeteren aan mijn geestelijke en lichamelijke gesteldheid. Op naar Baisha dus, op de mountainbike.
Halverwege de rit wordt ik ingehaald door een koppeltje, ook op de fiets. ‘Hi, I’m Sky,’ zegt de jongen. ‘I am from Tibet. I have a bar in Lijiang and I am a super and magic boy for making local food and coctails.’ Kijk, dat is nog eens een introductie...
Als ik zeg dat ik uit Amsterdam kom, raakt Sky in vervoering. ‘Oh Amsterdam is great. There is this cool place called The Supperclub! In the summer I will go there AGAIN. And also to Paris en Venice...’
Toe maar! Sky is een man van de wereld. En bovendien ook nog zanger. Als we aankomen in Baisha en onze fietsen parkeren, schiet Sky opeens in de Elvis houding, en zingt uit volle borst een liefdeslied. De bejaarde dorpsbewoners, die Mah Jong spelen of met gekromde rug rondscharrelen, kijken verwonderd.
Sky en zijn liefje brengen me regelrecht naar de kliniek, een rood pand met een erfje, dat vol staat met ingelijste krantenartikelen over The Most Admired Man. In het Frans, Duits, Engels en Nederlands.
Dokter Ho blijkt een vitale 86-jarige te zijn met een vriendelijk gezicht. En hij is verheugd over de komst van zijn eerste patiënt, op deze zonnige dag. Maar ik moet niet denken dat ik zomaar zijn behandelkamer kan binnenstormen.
Als hij hoort dat ik uit Nederland kom, wordt ik geacht minimaal vijf artikelen over hem lezen - both sides! - en ik krijg een map onder mijn neus geduwd met visitekaartjes, handtekeningen en mailadressen van landgenoten die me voorgingen.
Het lijkt me sterk, maar Ook Jan Peter Balkenende en Prinses Maxima zijn op consult geweest. Dat wil zeggen: hun namen staan groot op een briefje dat vergezeld gaat met een visitekaartje van een NL ambassademan. Of heeft die misschien zijn familieleden meegenomen en interessant willen doen?
Enfin, na veel kreten van bewondering mag ik eindelijk toetreden tot de spreekkamer, die volgepropt is met plastic tonnen met de fijngemalen, magische kruiden. Verder staan er een stoel en een tafel met nog meer kruiden. Er zijn inmiddels meer toeristen op de proppen gekomen, dus The Famous Docter Ho is opeens gehaast.
Hij voelt mijn pols. ‘Ha, no high cholestorol...that’s good. But how about the stomac?’
Laat daar nou niets mis mee zijn...'No problem,’ zeg ik naar waarheid.
‘But you have pain around your stomac right? How about your period?’
Ja, dank je de koekoek! Welke vrouw heeft dat niet! Maar goed, ik wil geen spelbreker zijn dus antwoord: ‘yes, I have pain during my period and I hate it! Especially here...’ En ik wijs op mijn onderrug.
‘Hmmm...’ antwoordt Ho met een ernstig gezicht. ‘And your energy level, your pulse is very low. I give you medicine for better bloodcirculation!’
Hij pakt een stuk papier, maakt een soort rondedans in de overvolle kamer en neemt uit bijna iedere ton een schepje. Ik krijg nog een extra portie mee omdat ik uit Nederland kom. Dan kijkt hij mij doordringend aan.
‘But remember: the best medicine is happiness. I help lot of people, I get lot attention, I am happy man!’
Ik zit nog even bij de komen van deze wijze levensles als hij opnieuw een zak kruiden verzamelt. En dan weet de dokter me toch te verrassen. ‘You mix this with alcohol. It’s for the massage of your left shoulder.’
Hé dat is frappant. Het is inderdaad een gevoelige plek omdat ik vaak verkeerd achter mijn computer zit. Maar dat kon de man niet weten.
Opeens is het consult voorbij, dokter Ho hanteert geen vaste tarieven maar rekent op een donatie. En als hij die heeft gekregen werkt hij mij snel de deur uit om op de foto te gaan met een bezoeker uit Duitsland. Ook zitten er drie Chinezen met smart op hem te wachten.
Een paar uur later heb ik een collega van de NOS aan de telefoon die jaren in China heeft gewoond en ook ooit bij de dokter is geweest. Hij nam het consult nauwelijks serieus en was de kruiden die hij meekreeg al snel vergeten. Maar helaas werd hij behoorlijk ziek tijdens de reis.
'Ik kon geen apotheek vinden en had alleen die stomme kruiden,’ memoreert hij. ‘Dus heb ik die toen maar genomen. Guess what? Ze werkten als een tierelier!’