19 april 2015 - In Manhattan Beach is er geen vuiltje aan de lucht

De Amerikaanse staat California gaat gebukt onder extreme droogte; al drie jaar lang is er nauwelijks een druppel regen gevallen. Iedereen wordt verplicht te bezuinigen op water, vooral de zwembaden en tuinen moeten het ontgelden.
In Manhattan Beach, een welvarende bubbel  ‘In the greater LA area’, was er allemaal niets van te merken. In de laantjes met extravagante of juist hele klassieke huizen, waar de Amerikaanse vlag altijd uithangt, lagen de tuinen er groener bij dan groen. De vruchten in een citroenboom waren zo groot dat de takken er bijna onder bezweken. En ook in de weelderige plantenbakken langs de strandboulevard, groeide en bloeide alles volop.
Ik raakte er verzeild omdat mijn Canadese vriendin K. er sinds januari woont. Borrelend aan de picknicktafel in ons buurtparkje in Tokyo, deelden we drie jaar lief en leed met elkaar. Maar dat was alweer zes jaar geleden; hoog tijd dus voor een reünie.
Manhattan Beach was net een klein paradijs. Oorlogen, armoede, de watercrisis en andere maatschappelijke problemen, leken opeens iets van een andere planeet en bestonden eigenlijk alleen in de krant.
Iedere dag was het stralend weer, de oceaan lag praktisch voor de voordeur, het strand was brandschoon en leeg en een alerte lifeguard hield iedere zwembeweging nauwlettend in de gaten. Soms verdwaalde er een juvenile shark bij de pier, maar die beet alleen als hij zich bedreigd voelde, werd mij verzekerd.
De terrassen en eettentjes zaten steeds vol met mensen met hele witte tanden en iedereen hield zich aan de dresscode: ‘shorts and T-shirts’. Alleen de obers van restaurant Mangiamo, waar je het beste uitzicht had op de zonsondergang, kon ik betrappen op het dragen van een overhemd en een das.
‘Je vraagt je hier vaak af of er überhaupt nog iemand werkt’, merkte K op. Want ja, zelfs op gewone doordeweekse dagen waren ook opvallend veel mannen, gewoon thuis. Ze rommelden wat aan, op de terrassen van hun ‘mansions’. Ze stonden op de surfplank of ze renden langs de vloedlijn. En tussendoor sloten ze zo nu en dan een deal.
Deze multitaskers droegen subtiele koptelefoontjes en stonden via hun onafscheidelijke smartphones, permanent met de hele wereld in contact. Nippend aan een frappucino slingerden ze onnavolgbare orders het universum in. Ik dacht even dat er enthousiast naar me werd geroepen, vanaf een terras. Maar de persoon in kwestie bleek een belegger te zijn, die luidruchtig een order plaatste.
The lavish lifestyle, die in Manhattan Beach inmiddels zo gewoon leek te zijn, vervulde A. - een local waarmee we twee avonden op stap waren - soms met afschuw. Zij groeide op in een heel ander Manhattan Beach en onder het genot van een Corona, vertelde ze over een sobere jeugd in een rustig en gewoon dorp met eenvoudige, houten bungalows.
Iedereen werkte er van negen tot zes, niemand liet het breed hangen. Uit ruimtegebrek sliep je bij je ouders op de kamer en pas als een oudere broer of zus uit huis ging, schoof je door naar een eigen plek. Er waren provisorische badkamers. De douche hing buiten aan een muur. Je wandelde of fietste gewoon naar de lokale openbare school; privéscholen en SUV’s bestonden nog niet. Een luxueus bestaan was alleen weggelegd voor rijke filmsterren, studiobazen en de Getty familie.

Toch konden ook de Manhattan Beach-inwoners zich niet steeds onttrekken aan ellende. Zodra ze de bubbel verlieten belandden ze in de harde realiteit. Los Angles heet ook wel ‘the nations homeless capital ’. En volgens de LA Times, leven er inmiddels ruim 23 duizend mensen op straat.
Tien kilometer noordwaarts van MB, in plaatsen als Venice Beach en het prestigieuze Santa Monica, zaten daklozen op ieder strookje gras (schuilend in de schaduw van een palmboom) en op iedere stadsbank, de rugzak of winkelwagen met persoonlijke bezittingen onder handbereik; de uitzichtloosheid van het bestaan straalde ervan af.
Dat beeld kon toch niemand onberoerd laten? ‘Nou stel je daar vooral niet teveel van voor,’ zei A. cynisch. ’De meeste mensen hier zijn nog altijd meer geïnteresseerd in het wel en wee van de Kardashian’s en van de Housewives of Beverly Hills, dan in wat er in hun directe omgeving speelt.’