Elsevier; 'Kim Jong-il kweekt angst'; interview met B.R. Myers; 23 oktober 2010

Noord-Korea-kenner Brian Myers voorspelt dat er nog meer provocaties zullen volgen uit Pyongyang. Maar uiteindelijk zal het regime instorten.

Brian Reynolds Myers (47), is politiek analist en hoogleraar aan de Dongseo Universiteit in Zuid Korea. Dit jaar schreef hij het boek The cleanest Race: How North Koreans See Themselves an Why It Matters (Het schoonste ras: hoe Noord-Korea zichzelf ziet en waarom dat uitmaakt).
De recente Noord-Koreaanse provocaties noemt Myers 'een klap in het gezicht' van landen die Noord-Korea weer aan de onderhandelingstafel proberen te krijgen, in de hoop dat Pyongyang zijn agressie staakt en zijn nucleaire aspiraties opgeeft in ruil voor humanitaire hulp. 'Eén ding staat vast: landen die nog uitgingen van de goede wil van Noord-Korea hoeven zich geen illusies meer te maken. Pyongyang heeft opnieuw overwinningen op militair gebied geboekt. En wat er ook gebeurt, er zal niets veranderen aan de politiek van dictator Kim Jong-il, die is gebaseerd op xenofobie en de songundoctrine: het leger eerst.’

Elsevier: Wat zit er achter de acties?
Myers: ‘Noord-Korea verkeert economisch in een diep dal. Aan alles is gebrek en qua welvaart heeft het regime niets te bieden. Er heerst steeds meer onvrede en wantrouwen onder de bevolking. Bovendien zijn veel mensen sceptisch over de benoeming door Kim Jong-il, van zijn jongste zoon Kim Jong Un (27) tot zijn opvolger en tot generaal in het leger. Alleen door het conflict met de buitenwereld te blijven zoeken en angst te kweken, kan de dictator zich blijven verzekeren van de loyaliteit van de bevolking.'

Elsevier: Zuid-Korea staat op scherp, maar de mogelijkheden van president Lee Myung Bak zijn beperkt. Vooral China blijft aandringen op een vreedzame oplossing. Maar heeft het zes-partijen, tussen Noord-Korea, Zuid- Korea, Japan, Amerika, Rusland en China, nog wel zin?
Myers: ‘Misschien verschijnen de Noord-Koreanen uiteindelijk wel weer aan de onderhandelingstafel. Maar alleen om te zien of ze er munt uit kunnen slaan. Ik geloof geen seconde dat eventuele toezeggingen om te ontwapenen, oprecht zullen zijn. Noord-Korea kán helemaal niet ontwapenen want het bestaansrecht van het land is gebaseerd op het conflict met de Grote Vijand Amerika.’

Elsevier: Wie heeft de technologie voor de nieuwe uraniumfabriek geleverd?
Myers: ‘Ik denk dat het antwoord in het Midden-Oosten ligt.’

Elsevier: Hoe ziet u de toekomst?
Myers: ‘Ik voorzie nog meer provocaties. Mogelijk ook ingegeven door Kim Jong Un die tegenover andere generaals en het volk nog moet bewijzen dat hij een krachtig leider zal zijn. Ik ben er zeker van dat Noord-Korea uiteindelijk te ver zal gaan in de provocaties. En een gezamenlijke militaire actie van het Zuid-Koreaanse en Amerikaanse leger over zich af zal roepen. Een gerichte luchtaanval kan zoveel schade aanrichten dat het Noord-Koreaanse leger ineenstort. En dan is het gedaan met het regime. Het zal mij verbazen als dat het komende decennium overleeft.’

Elsevier: Maar China staat een militaire actie toch nooit toe?
Myers: ‘Als Noord-Korea echt te ver gaat zal China niet in staat zijn om de partijen terug te fluiten. China zit niet te wachten op ineenstorting van het regime van Kim Jong-il, of dat van zijn zoon. Vooral uit angst dat Amerikaanse militairen, die al in Zuid-Korea zijn gestationeerd, zullen oprukken tot ver boven de grens tussen Noord en Zuid. Amerika zou er goed aan doen om China een garantie te geven dat ze haar invloedssfeer in Korea niet wil vergroten.’

Elsevier: Wat gebeurt er als het regime ineenstort?
Myers: ‘Dan zal Zuid-Korea tot snelle hereniging tussen de landen moeten overgaan. En gigantische investeringen moeten doen om een vluchtelingenramp te voorkomen en Noord-Koreanen in het Noorden te houden.
Vooral veel jongeren in het welvarende Seoel zien hereniging helemaal niet zitten. Zuid-Korea is een zeer prestatie gerichte maatschappij en jongeren zitten niet te wachten op nog meer concurrentie op de universiteiten en de arbeidsmarkt.’
‘Toch zijn er grote voordelen voor het zuiden. De nucleaire dreiging zou verdwijnen, de verplichte militaire dienst kan worden afgeschaft en het defensiebudget kan omlaag. Het herenigde Korea zal meer investeerders aantrekken wat de economie ten goede komt. En uiteraard zullen ook de toeristensector en het culturele leven opbloeien.’